نوش داروی یادت دلتنگی دلم را درمان میکند

ای مرد شرقی پارسی دوست من

من تمام روزنه ها را بسته ام تا من و تو و عشق تنها باشیم

عطر آشنای تو آرزوی جانم شده

به صبور ی سلام میدهم اما ....

با التماس این دل دربه در چه کنم؟

با کوله باربیقراری های زن پارسی عاشق چه کنم؟

با دلتنگی دل شیرین وش ...

با سو سو زدن خیال تو در درون سیاهی چشمانم چه کنم؟

همنفس نفس هایم شده ای***

 رو به پنجره نشتسته ام  پنجره ی سفارشی فکر آزاد ... فکر روشن ...

 به خودم میگم که فکرت روشن که باشه باز عاشق که باشی فکرت عاشقه

تو را می فههم تلاشت می فهمم فکر عاشق روشن را هم می فهمم ولی دلم ...

دستانم زیر چانه ام و به افکارم تلنگر میزنم

یاد شعر ی از صالحی ذهنم را قلقلک میدهد

"نیامدن هزار بهانه میخواست و

آمدن یکی

دلتنگت بودم"

کوبه پنجره ام رااز جنس دل تو میگذارم 

تا سرپوش دل بهانه گیرم شود

مقابل آینه می ایستم مو هایم را شانه میکنم

صورتم را ماساژ میدهم 

روی شانه ام میزنم و میگویم صبور باش 

و 

 آزمون همیشگی من....

   درود بر ذات پاکت

   علاقه جانم دیر آمدم شب نوشته ام به تاخیر افتاد

 بقول هیوا مسیح"دیر آمدن بهتر از نیامدن و یا سربه زیر آمدن است

بهر حال مرا به بلندای معرفتت ببخش امشب هم مثل قبل و هرشب های پیش

 یاد تو اتاقم را احاطه کرده پنجره را رو به آفرینش باز گذاشته ام

تا نگاهم با مهتاب شبانه به چهره ات بتابد

 معبود دیر آشنای من یکی شدن  من

 در کجاست ؟

هرجا که باشم برای من یکی شدن یعنی با توبودن

 در هر لامکانی و در هر شکلی

حتی در رنگی از نگاه شبانه مهتاب

ویا به رنگ ناله ی قلم

به رنگ ازدحام و شلوغی تو

به رنگ انتظارمن

وبه رنگ شکیبایی ما درمرز فاصله

به رنگ معصومیت عاشق

یکی شدن یعنی باتو بودن

یعنی تو و تویعنی عشق